ព្រះអាទិត្យ ឬសូរិយាសម័យនគរភ្នំ នៅលពបុរី (ម.ត ២០០៥), សារមន្ទីរជាតិភ្នំពេញ (ម.ត ១៩៩៣) និង ចម្លាក់មកពីនគរស្រីធម្មរាជ (ឯកសារនាយកដ្ឋានវិចិត្រសិល្បៈថៃ )
ចំពោះយើងជឿថា គំនិតផ្តួចផ្តើមនៃការកែទម្រង់ភ្លើង ឬព្រះភ្លើងឲ្យក្លាយទៅព្រះអាទិត្យ ឬសុរិយាត្រូវបានអនុវត្តឡើងក្នុងពេលដែលខ្មែរបានទទួលនូវទេវកថា វិទ្យានិយមនៃព្រហ្មញ្ញសាសនា នាដើមសតវត្សរ៍ទី១ នៃគ.ស ។ ជាទូទៅការបូជាព្រះភ្លើងចំពោះខ្មែរ និងឥណ្ឌាបុរាណ គឺរឿងធម្មតាព្រោះស្ថិតក្នុងអត្ថន័យតែមួយ ។
ដូចបានបញ្ជាក់រួចមកហើយថា យើងបានឃើញថា ពាក្យព្រះ និងពាក្យភ្លើង គឺជាពាក្យខ្មែរ-មនសុទ្ធសាធ រីឯពាក្យ សុរិយា និងពាក្យ អាទិត្យ មានប្រភពពីឥណ្ឌា ។
ដោយសារតែមានដែនកំណត់នៃទឡ្ហីករណ៍ ហើយម្យ៉ាងវិញទៀតការចេះដឹងនៅមានកម្រិតនៅឡើយ តទៅនេះយើងនឹងខិតខំរកប្រភពនៃការបូជាព្រះភ្លើង ក្នុងបរិបទឥណ្ឌូ-ខ្មែរទៅវិញ ដែលគេគោរពបូជាគោរពនៅសម័យនគរភ្នំក្រោមរូបភាពនៃព្រះសុរិយា ឬ ព្រះអាទិត្យ ។
ព្រះសូរិយា និង រូបពង្រី មកពីដែនដីសណ្តរកម្ពុជាក្រោម (ឯកសារវៀតណាម)
រួចមកហើយយើងឃើញថា មានការឆ្លាក់រូបព្រះអាទិទេពនៃព្រហ្មញ្ញសាសនានៅផ្នែកខាងក្នុង ប្រាសាទក្រវ៉ាន់ នៅស.វទី៩ ក្នុងខេត្តសៀមរាប ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងនេះប្រាសាទក្រវ៉ាន់ក៏បានជះឥទ្ធិពលលើប្រាសាទរបស់យើង នៅខេត្តកំពង់ចាម ជាហេតុនាំឲ្យឃើញរូបភាពខាងចម្លាក់ក៏ដូចខាងបច្ចេកវិទ្យាសាងសង់ ។ លើសពីនេះទៅទៀត ក៏ជាប្រការបង្ហាញឲ្យឃើញនូវភាពរុងរឿងនៃព្រហ្មញ្ញសាសនាក្នុងប្រទេស កម្ពុជាក្នុងអម្លុងស.វទី១០ នៃគ.ស មានលក្ខណៈជាទូទៅ ព្រោះបានសុះសាយពេញទាំងទឹកដីនៃអតីតនគរខ្មែរ ។
ដូច្នេះយើងអាចបញ្ជាក់បានថា ក្នុងអតីតកាលខេត្តកំពង់ចាមបានទទួលឥទ្ធិពលពីយសោធបុរៈដែលជាព្រះរាជ ធានីនៃចក្រភពកម្ពុជទេស ។
មានន័យថា ខេត្តកំពង់ចាមក៏ដូចអាណាខេត្តនានានៃទឹកដីបុរាណដែលស្ថិតនៅក្នុង ប្រព័ន្ធសាកលភាវូបនីយកម្ម សុទ្ធសឹងតែមានទំនាក់ទំនងគ្នាខាងវិស័យសាសនាវប្បធម៌សេដ្ឋកិច្ច និងនយោបាយ ៕ (ម.ត្រាណេ)
អត្ថបទដកស្រង់ទាំងស្រុងពី៖ cen.com.kh
Labels:
cultural
Previous Article
Responses
0 Respones to "ប្រភពនៃការបូជាព្រះសុរិយា ឬ ព្រះអាទិត្យ"
Post a Comment